Gastenboek voor onze website over de Focolare beweging

Welkom bij het gastenboek. Op deze bladzijde vind je enkele belangrijke bijdragen van bezoekers.

Deze bladzijde bevat de Nederlandse inzendingen. Om andere talen te lezen klik je op Engels or Italiaans

Als je een bijdrage aan het gastenboek wil insturen, gebruik je onderstaande link

Gastenboek nieuwe bijdrage

Jaren loop je zelf met het idee dat je ‘gek’ bent en vraag je je af of er meer mensen zijn die deze gevoelens kennen bij zich zelf. En dan blijkt, dank zij de website, dat er een heleboel mensen zijn die dezelfde gevoelens hebben nadat zij de beweging de rug toe hebben gekeerd. En dat geeft mij moed, moed om door te gaan, en moed om een reactie te geven op jullie geweldige website. Ga daar alsjeblieft mee door, want de nood is hoog!

Al die mensen die twijfelen om de beweging te verlaten kan ik zeggen; er bestaat een leven na het focolare! Het is zelfs een geweldig leven. Je ervaart gebeurtenissen als waardevoller, je geniet des te meer van al dat gene wat er om je heen gebeurt. Dat komt omdat je je weer mens mag zijn, met een eigen ziel en eigen gevoelens. Zelfs met je eigen geld en eigen kleding, want alles is je immers afgenomen. Iemand die de focolarebeweging niet kent zal bij dit schrijven denken; waar gaat dit over? Maar ik schrijf dit voor jou, in de zekerheid dat als jij dit herkent, je op het punt staat anders te gaan leven.

Na al die jaren zonder focolare (ik ben er helaas in opgegroeid) loop ik nog wel vaak op een ding vast. Dat is onzekerheid. En daar is uitleg bij nodig want hoe dat zo is gegroeid? Sommige stappen vrijwillig in de beweging, vaak op iets oudere leeftijd, en sommige groeien er in op. Dan is een van de eerste dingen die je leert; je zelf op zij zetten om er voor de ander te zijn. Als er ruimte blijft voor jezelf is er geen ruimte voor God. Op zich vind ik het goed dat je niet te egoďstisch moet leven, en ook aandacht moeten hebben voor je naasten. Je wordt daar een beter persoon van. Maar het gaat vele stapjes verder in de beweging. Iemand die ook al lang uit de beweging is vertelde mij een gebeurtenis tijdens ‘het uur van de waarheid’. (Dit is een tijdstip binnen de beweging waarin je vertelt wordt wat men goed of slecht aan jou vind). Die persoon heeft 3 uur lang alleen maar negatieve dingen over zich zelf aan moeten horen. Op het laatst was er toch ook nog iets positiefs te melden en dat was dat alles tegen die persoon gezegd kon worden, daar voor open stond. Dat die persoon na die uren helemaal kapot was deed niet ter zake, er was tenslotte ook weinig positiefs te melden. Het diepst van de mens wordt op die manier vertrapt. Uiteindelijk ben je een leeg omhulsel die naar inzicht van de anderen weer gevuld kan worden met ‘hun’ inhoud. Je zou kunnen zeggen; maar daar was je zelf toch ook bij? Maar dit is een proces van jaren waarin je elke keer iets meer van je zelf wordt afgenomen en je gelooft werkelijk dat het goed is. Zo breng je ‘Jezus in het midden’, door jezelf compleet te verliezen. Je vergeet alleen dat ‘die ander’ ook maar een mens is en zeker niet vol is van de Liefde, maar zijn/haar macht misbruikt.

Er zijn soms ook complimenten. Goed gedaan hoor, en zo kom je misschien een stapje verder in de hiërarchie die er is binnen de beweging. Je hoort er bij. Maar om er bij te horen verlies je je zelf. Dat gene wat jou ontwikkelt tot een eigen persoonlijkheid moet onderdrukt worden. Dat hele kleine beetje wat daar nog van over is, zit gevangen in de leugens die over jou zijn verteld.

Nu, jaren later, nadat ik de beweging de rug heb toegekeerd, ben ik uitgegroeid tot een volwassen zelfstandig persoon. De mensen om mij heen zien in mij een mooi persoon die een eigen bijdrage kan leveren aan een betere wereld, nog veel meer als dat ik dat probeerde tijdens mijn jaren in de beweging. Maar wat een lange weg was dat om af te leggen. Veel tranen van onzekerheid, wie ben ik, mag ik wel bestaan, ben ik echt zo slecht.

Ik heb veel tijd nodig gehad om te ontdekken wie ik zelf eigenlijk nog was en dat dat een prima mens bleek te zijn, maar de hersenspoeltechnieken van de beweging stonden daarbij wel in de weg.

Honderden mensen kunnen tegen je zeggen dat je niet slecht bent en niets verkeerd hebt gedaan, maar de wond van onzekerheid moet heel langzaam helen. Gelukkig heb ik veel lieve mensen om mij heen die in mij als mens geloven. Die van mij houden met alle beperkingen die ik heb en mij daar niet op ‘afrekenen’. Mensen die met mij mee huilen en lachen zonder dat ik hoef te veranderen. Ik sta er niet meer alleen voor en dat wens ik jou ook toe.

Als jij diegene bent die dit leest en begrijpt en ook verlangt dat er van je gehouden wordt om wie je bent en niet omdat je dat gene doet wat van je verwacht wordt, dan kan ik je zeggen dat er een leven mogelijk is na het focolare. Je zult je eigen weg vinden en gelukkig worden. En je hoeft je eigen ideaal niet te verliezen, je hoeft God niet te verliezen. Wat je wel zal verliezen zijn al die mensen die je jaren als je eigen familie hebt beschouwd of als je vrienden. Voor hun is het onacceptabel dat het goed gaat met je zonder de beweging. Daaruit kan je ook al op maken dat het hun niet gaat om jouw welbevinden, maar om het welbevinden van de ‘beweging’. Uiteindelijk zal je ervaren dat dat wat niet ‘echt’ is, je ook echt niet nodig hebt. Er zullen mensen op je pad komen uit alle lagen van de bevolking die op hun manier veel meer voor je zullen gaan betekenen, met veel meer inhoud, dan dat je ooit binnen de beweging zal hebben ervaren en voor mogelijk hebt gehouden.

Ik ben nu een completer persoon geworden en omdat ik beter voor mijzelf zorg, kan ik ook beter voor mijn naasten zorgen. Veel beter dan al die jaren dat ik bij de beweging was. Mijn idealen blijven voor een betere wereld, maar helaas zullen wij ‘nooit een zijn’ binnen de beweging, want er spelen te veel andere belangen.

Ik hoop van harte dat de vermoedelijke opvolgster van Chiara meer oog zal hebben voor de mens in de focolarini, want dat verdienen zij ten zeerste. Mijn hart gaat naar hun uit, omdat zij toch vooral proberen hun ideaal na te leven, zonder in de gaten te hebben dat zij zich zelf daarbij volledig verliezen en tot ‘marionetten’ worden gemaakt. Ik heb hierin denk ik wel recht van spreken, want ik was precies zo. Ik wens hun oprecht al het goede toe.

Een ex-lid van de Focolare beweging

 
Ook ik heb veel moeten leren buiten de focolarebeweging. Ik zette mezelf volledig aan de kant voor anderen en had een volkomen verkeerd zelfbeeld. Dit beeld ben ik echter al een paar jaar aan het bijwerken. Goed in mijn geval is geweest denk ik dat ik nooit mijn plaats binnen het katholieke geloof heb kunnen vinden.

Ik geloof in een God maar heb te veel vragen bij een specifiek geloof. Ik geloof in mijn eigen weg en een God die me daarbij helpt. Daarom was het makkelijk voor mij om te protesteren tegen bepaalde dingen. Ik geloof dat veel mensen in het focolare het niet slecht bedoelen maar onbedoeld toch veel schade aan kunnen richten.

Laat iedereen vrij en in zijn eigen waarde, dat is mijn motto. Ook voor de mensen die nog steeds verbonden zijn aan het focolare. Kies je eigen weg, is iets wat mijn ouders mij altijd hebben meegegeven. Toch is het waar dat ze hier in de focolarebeweging een andere draai aan proberen te geven. En we kunnen anderen pas liefhebben als we van onszelf houden, dat is een les die ik pas 2 jaar geleden geleerd heb. Ik hou nu van de persoon die ik ben en voel me niet meer constant schuldig over dingen.

Al weet ik dat dat schuldgevoel soms heel makkelijk weer opduikt. Ik heb ook veel mooie herinneringen maar dat zijn altijd de relaties met andere mensen. Ik heb nog steeds vrienden overal ter wereld overgehouden aan de focolarebeweging dus daar ben ik hen heel dankbaar voor.

Ik heb niet ervaren dat mensen van de focolarebeweging geen contact meer wilden nadat ik besloot niet meer te komen. Ik kan nog veel meer vertellen maar wil mensen niet voor het hoofd stoten. Er zijn ook echt wel goede dingen maar je moet zelf heel sterk in je schoenen staan.

Girl


 
Vertaald uit het Italiaans....

Ik ben er zeker van, dat toen de beweging geboren werd, vele jaren terug, het echt was/natuurlijk. Met het verloop van de jaren werd het verwoest, jammer genoeg. Wat over is gebleven zijn de films, die de leden van de beweging zien en blijven zien, voortdurend, tot aan het oneindige. Het is een soort hersenspoeling en de woorden van Chiara worden gelezen, herlezen en herhaalt. Het zijn hun woorden gebleven. Het is een manier van praten geworden met een woordenschat (boek), altijd met dezelfde inhoud en gebruikt door hen alleen.

Iemand daarboven zal gemoedelijk glimlachen om het ongelijk van de nieuwe bekeerling, die zich laat misleiden, door het gevoel te hebben 'het gevonden te hebben', zoals het gezegd wordt door hen, en een beetje minder te glimlachen naar diegene die er meer en dieper in zitten, en meer geleefd hebben. Bij de eerste moeilijkheden realiseren de nieuwelingen zich dat de werkelijkheid niet zo paradijselijk is zoals het hun wordt voorgeschilderd in de zin van; 'of je sluit je ogen, of je omarmt de verlaten Jezus, en de problemen blijven er om opgelost te worden. Of je probeert het te begrijpen en dan leef je dus niet met 'Jezus in het midden' maar er buiten. Gezamenlijke ervaringen van velen exen.

Persoonlijk probeer ik er vanaf te komen/afstand te nemen door mij vast te houden aan het Evangelie, dit met absoluut vertrouwen. Jezus zijn getuigenis heeft Hij gegeven tot aan het einde toe. Ik mag daar op vertrouwen en ik ga door met die woorden. Ik bid voor diegene die gebleven zijn, voor diegene die in crisis zijn, voor diegene die er buiten zijn, en voor diegene die eerst met hun omslachtige discussies, en daarna met hun schuldige stilte mij pijn hebben gedaan. Mij en mijn familie. Ze moeten zich rechtvaardigen naar mij. Het interesseert mij niet dat iemand hun zal vragen naar hun rekenschap, in de zin van hun superieure gedrag. Vanwege het feit dat zij zich speciale Christenen voelen. Superieur aan de ander.

Waar is de basis, vandaag, van die overtuiging, geworteld in de beweging? Wat mij bekend is, is dat alleen de Paus onfeilbaar is en dan alleen als hij over religie praat. Waarom geloven zij dat ze deze genade hebben? Wie heeft hen dat gegeven? Wie heeft hen die macht om bepaalde raadsbesluiten te nemen en die personen uit te sluiten die iets in discussie proberen te brengen? Het is toch iedereen beminnen? Beminnen als eerste en je vijand beminnen? Het zijn mooie zinnen gebleven, geschreven op een voetstuk. Helaas is er geen spontaniteit gebleven. De vrije wil om zich te openen voor iets nieuws. Je kan je niet vasthouden aan het verleden. Je moet het goede van het verleden behouden en vooruit weten te kijken.